Twórczo tak

To jednak kupa radości,
że rodzi mi się coś
z tej codzienności,
przekuwa prozę życia
na wiersz.

***

Dzieci już tak mają
Wtrącone do łóżeczek
zasypiają znienacka

Mistrzostwo iluzji

To całkiem niezła sztuczka
Na miarę Houdiniego
Być myślami gdzie indziej

Spotkanie przyjaciół

Słodko szczebiocząc
po swojemu
do świata przez okno zagaja
Świat, zagadnięty
uśmiecha się słońcem,
wpada ze śpiewem ptaków
szeroko w ramiona

Konstrukcja, nie obstrukcja :)

Ze skupieniem
stawia klocki

Alchemia słowa

Destyluję sens
Coraz mocniej

Heroizm

Ku swemu zaskoczeniu
odkrywam pod skórą klauna
gotowego śmiechem zabić
niebezpiecznie śmiertelną powagę
Woli umrzeć ze śmiechu
niż umierać powoli ze strachu
przed śmiesznością

Paradoks Zenona

Stoję przy mikrofonie
niech mnie który przegoni
No bo jak ma przegonić
gdy nie biegnę, lecz stoję

Po przebudzeniu

Wpisany w odbicie na szybie
czarny kot olśniewa
mroczną aurą
w ostrym marcowym świetle
prosto w okno

a przy poniedziałku również:

Prozaicznie

Przepięknie
schnie pranie
na słonecznym mrozie

Różne wersje tego samego

***
Coraz bardziej
mi do rymu...

***
Coraz bardziej
mi do rymu
...bo Szymon

***
Coraz bardziej mi do rymu
Wiersze już nie są białe
a słowo stało się ciałem
...bo Szymon

Można głosować która wersja najlepsza, choć pewnie zostanę przy pierwszej. Jednak mniej znaczy więcej

Głód uczuć, głód wiedzy

Uwielbia dane
że jest kochane
Pozawerbalne

***

Nie konsumuj, kochanie
kultury piśmienniczej
tak literalnie

Inwokacja

Użycz mi swych ramion, Kali
Moich nie starcza mi
do przytulania

Siwy dym

Niezła zadyma
Był papież
i ni ma
I znów jest!
Jak królik
z kapelusza
na Wielkanoc
...w zimie

Szymusiowe porządki

Maść na odparzenia do szafki kuchennej
Klocki do bieliźniarki
Jeszcze tylko zamieść podłogę
łyżką od butów
i można wyprowadzić
garnki na spacer

Z cyklu: Zabawy z dzieckiem

***
Kreślimy
z Szymonem linie
Już nie wiem
które są czyje

Mały Aleksander

Po cóż dopasowywać
klocki do otworów
skoro można wyjąć
ścianę sortera

Sorter horror

Czerwone oczy
błękitny uśmiech
na bladej fasadzie
sześcianu

Last minute

Wiosna wyjechała do Grecji.
Ciekawe, czy ma prawo jazdy?
Bo ja nie.
Za oknem znów śnieg,
a my bawimy się
w Godzillę niszczącą Tokio.

Po prostu

Czasem jestem przestrzenią
w której wydarza się Szymon

A tego co się dzieje za oknem nie skomentuję ani poetycko, ani w żaden inny cisnący mi się na usta sposób!

Ale jazda!

Noga na gazie
Ręka na pulsie
Egzamin za pasem
Bezpieczeństwa

Cała ja

Racjonuję poezję


a dla przeciwwagi


Świadomość obfitości

Mania mienia
w manę mania

Odwilż

Po bałwanie
nie został
nawet uśmiech

Marcowo

Kotów jak psów



i rozwinięta wersja wczorajszego wpisu


***

Koci ogródek zen
przegrzebuję co dzień
Co wydobywam zeń
pozostaje milczeniem